Het bestaande gebouw kende een rigide en eenduidige structuur, toegesneden op klassikaal onderwijs gecombineerd met praktijklessen. Dit uitte zich in de ruimtelijke opzet en de uitdrukking van het gebouw : repeterende gestapelde leslokalen en een aangebouwde werkplaats. Zowel de ruimtelijke structuur als het beeld sloot niet langer aan bij het veranderende VMBO. Er was behoefte aan een flexibeler, opener en extraverter gebouw. De bestaande bouwmassa is horizontaal opgeknipt in twee volumes en voorzien van een abstractere invulling die aansluit bij de maat en schaal van de omgeving.

Het gebouw is zo niet langer eenduidig leesbaar als een verzameling klaslokalen maar geeft expressie aan de school als dynamisch geheel. De gevel op de begane grond is in zijn geheel vervangen vanwege de matige bouwfysische conditie.

In plaats van de gesloten gevels wordt de nieuwe uitdrukking van de gevels transparant en kleurrijk. Per verdieping worden buitenruimten toegevoegd, waardoor het gebouw levendig wordt en de functies afleesbaar zijn; een buitenruimte van het restaurant, praktijkterrassen van de creatieve vakken en een lounge terras bij de loungeruimte op de bovenste verdieping geven aan dat in het gebouw meer gebeurt dan klassikaal lesgeven.

De bestaande dubbele gangenstructuur is grotendeels verlaten; de verkeersruimte wordt afgewisseld met lokalen, overlegplekken, studie- en pauze ruimtes waardoor een dynamisch en vloeiend geheel ontstaat van ruimten en daglicht. In de vloeren zijn grote vides gemaakt, zodat een driedimensionale ruimte ontstaat in plaats van gestapelde lesvloeren. Samen met nieuwe grote lichtkappen zorgen de vides ervoor dat het gebouw licht en transparant wordt.

Door het openbreken van de plattegronden en de vloeren in met name het midden van het gebouw krijgt de school een hart. De aula is niet langer een van de functies gelegen aan een gang, maar vormt samen met de entree het centrum van de school.