Juist voor opgroeiende kinderen kan het hinderlijk zijn om permanent omringd te worden door weldenkende, redelijke volwassenen – docenten, ouders – die het beste met je voor hebben, en die met al hun begrip en inlevingsvermogen elke neiging tot recalcitrantie weten te smoren. Ook een schoolgebouw dat al te zeer tegemoet komt aan je belevingswereld, is niet noodzakelijkerwijs waar je op zit te wachten als je dertien, veertien, vijftien bent.

Daarom, zeker op het eerste gezicht, lijkt het gebouw van de Werkplaats niet op een school. Het lijkt trouwens ook nergens anders op. Dat heeft veel te maken met het uitzonderlijke karakter van de Werkplaats, waar niet aan klassikaal onderwijs wordt gedaan. Daardoor kent dit schoolgebouw niet de gebruikelijke stapeling van identieke klaslokalen aan een gang. Het is een schakeling van verschillende volumes en functies en van in elkaar overlopende vertrekken.

Door de veelzijdigheid roept de Werkplaats geen uniform beeld op; het manifesteert zich in elke windrichting anders. Dat er niet een echte voorkant of een niet te missen hoofdingang is, past hier helemaal bij.